Persoonlijk Informatie Eigendom

Gisteren was ik te gast bij het Genootschap voor Informatiearchitecten (GIA) voor een lezing, getiteld "Persoonlijk Informatie Eigendom". De lezing werd gegeven door Paul Jansen en Pieter Wisse.

Het uitgangspunt van de lezing was de stelling dat informatie die nu op vele plekken over een (rechts)persoon wordt vastgelegd, eigendom zou moeten zijn van de (rechts)persoon waar de informatie betrekking op heeft.

Nu is het niet uitzonderlijk als informatie over iemand op honderden plekken (gedeeltelijk) is opgeslagen. Het is buiten bereik van degene waar de informatie betrekking op heeft. Zo staan mijn naam en adres staan op talloze plaatsen geregistreerd, zonder dat ik het weet, zonder dat die informatie correct hoeft te zijn en zonder dat ik invloed kan uitoefenen op wat er met die informatie gebeurt.

Verder betogen de sprekers dat informatie onlosmakelijk is verbonden met de context waarin de informatie betekenis heeft. Het gebruik van informatie zonder de juiste context levert dan ook problemen op. Zo is "loon" voor mijn werkgever iets anders dan voor de belastingdienst en weer iets anders voor mijn vrouw. De context bepaalt dus de betekenis van de informatie.

Ook zou men veel restrictiever moeten omgaan met het uitwisselen van informatie. Als iemand een fles sterke drank wil kopen, moet hij zich legitimeren om aan te tonen dat hij tenminste 18 jaar oud is. Vaak laat men dan zijn rijbewijs of paspoort zien. Hiermee worden veel meer gegevens aan de winkelier verstrekt dan hij nodig heeft. In mijn paspoort staat niet alleen mijn geboortedatum, maar ook mijn geboorteplaats, mijn burger service nummer, mijn nationaliteit, enzovoort. De winkelier heeft al deze informatie niet nodig, hij moet immers alleen mijn leeftijd controleren. Het zou dan ook beter zijn om mijn informatie een op andere manier over te dragen.

Jansen en Wisse willen het hele systeem van uitwisseling van persoonlijke informatie radicaal veranderen, en het liefst per wet laten vastleggen dat informatie over een persoon niet zomaar door iedereen kan worden vastgelegd en gebruikt (net zoals dat in de wet staat voor materiële zaken). De persoon moet zelf eigenaar worden van zijn informatie (net zoals hij eigenaar van zijn eigen geld is) en moet dus per geval bepalen of- en wat voor informatie hij in een bepaalde context uitwisselt.

Het betreft hier een nieuw informatiemanagement paradigma, dat verwoord is in een soort wetsartikel met vijftien punten: het iDNA Manifest, beginselen van de open informatierechtsstaat.

De lezing leverde veel discussie op in een zaal met zo'n 25 informatiearchitecten. Paul Jansen wist de discussie goed vorm te geven en van commentaar te voorzien. Al met al was het een heel interessante avond en voer om over deze materie nog verder na te denken.

This entry was posted on Vrijdag 09 Mei 2008